Vanochtend las ik een interessant interview met Victor Löw. En weer vind een flinke eyeopener plaats! Als kind was ik ook al een kleine filosoof, stelde al vroeg levens-en andere vragen. Soms tot vervelens aan toe, kan ik mij herinneren. Want altijd had ik wel een mening klaar of wilde weten 'waarom? '.
Maar in de kern was ik altijd al bezig met wezenlijke vragen. Ik kan mij nog zo goed voor de geest halen dat ik in Voorburg in onze huiskamer stond, alleen, en me heel lang verbaasd afvroeg waarom het getal drie toch niet in het midden stond?? Ik had net de getallen 1,2 en 3 ontdekt (op school of thuis, dat weet ik niet meer. Van m'n vierde tot m'n achtste hebben we in Voorburg gewoond)
Ik snapte er echt niks van. En maar nadenken en nadenken.
Het volgende moment was ik wat ouder maar zat nog wel op de basisschool.
Ik zie mij daar nog steeds zitten op de lagere school in Groningen op de w.c.
In die beslotenheid en alle rust deed ik weer een, voor mij verlichtende, ontdekking; tot die tijd hoorde ik de begrippen mensen en kinderen. En nu had ik ontdekt dat kinderen kleine mensen zijn. Dus ook mensen! Ik werd gewoon blij van die gedachte. Het waren niet twee losstaande zaken maar ze hadden met elkaar te maken. Ik kon de link leggen!
Daarnaast was ik op latere leeftijd aan het eind van de lagere school al flink de kranten aan het lezen. Vooral politiek had mijn interesse.
En ik was mij als kind al enorm bewust van het feit dat ieder individu een op zichzelf staande energie/persoon is. Maar waarvan ik het bewustzijn/gedachte niet ken en weet. Maar ik wist wel dat de perceptie van de ander een totaal andere was dan de mijne. Vooral als ik in de auto zat bij m'n ouders en de andere auto's en inzittenden observeerde, had ik een heel sterk gevoel / bewustzijn dat de ander geen weet heeft van mijn identiteit, waar ik op dat moment naar toe ging en wat mijn gedachten waren, wat mijn achtergrond is en hoe mijn leven eruitziet. En omgekeerd natuurlijk ook; ik wist niets van de ander die ik zag. Terwijl ik over mijzelf wel alles wist.
Een hele vreemde gewaarwording vond ik dat. Die observatie/die ontdekking fascineerde mij toen. Terwijl je allebei wel heel dicht bijelkaar bent, je kunt elkaar zien. Maar ondertussen heb je totaal geen weet van elkaar.
Deze observaties en dit filosoferen die ik in m'n jeugdjaren had, maakt dat ik me nu meer bewust wordt van het feit dat niet iedereen dit heeft. Over dit soort filosoferen als kind en het bewust worden dat niet iedereen zo in elkaar steekt, vertelt Victor Löw ook in dat interview dat ik las.
Door het lezen van zijn interview en er over te schrijven, impliceert dat ik van jongs af aan al een denker en schrijver ben. Voeg daar nog aan toe dat mijn moeder ons heeft opgevoed met de idee dat "De Werkelijkheid" niet bestaat en je hebt als kind een grenzeloze rijkdom aan grenzeloze ontdekkingen! Wat belangrijk dat ik blijf schrijven!
Hier wil ik nog een positief, indringende ervaring aan toevoegen; mijn eerste ervaring van stilte en hoe heilzaam dit is. Ik zat in de huismaker van oom Jan en tante Annie aan de Meeuwerderweg in Groningen en het was er volkomen stil. (feitelijk gezien waren zij de oom en tante van mijn vader)
Enkel het tikken van de wandklok was hoorbaar. Die stilte was voor mij een ontdekking. Ik kan nog de stilte horen en de ontdekking beleven van dat moment.
Het ritmisch tikken van de klok die de stilte nadruk geeft. Prachtig!
Deze bespiegelingen, en het schrijven er over, maken me gelukkig en geven mij een gevoel van rijkdom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten