Heb al 5 opdrachten voor het Brabants Dagblad achter de rug. En het bevalt me prima. Het is wennen, en altijd spannend zo vlak voordat ik naar een evenement moet om dit te verslaan voor de krant of de website. Maar die gezonde spanning is normaal. Hoort er bij. En iedere keer verras ik mijzelf dat het stukje toch weer lukt.
Bovendien is het een sport om vervolgens te lezen en te vergelijken wat de redacteur er van gemaakt heeft. Ik leer mezelf daar weer wat mee.
Onlangs heb ik ook een netwerkgesprek gehad met een kleine uitgeverij. Hele vriendelijke dame die me allerlei ins en outs gaf hoe het werkt binnen de uitgeverij met manuscriptbeoordelingen en correcties.
Bovendien blijkt wel dat zij zelf bij het schrijven en corrigeren veelvuldig gebruik maakt van opzoekmogelijkheden voor grammatica etc. Ik dacht altijd dat je flink gestudeerd moet hebben om tekstschrijver te willen zijn, maar naslagwerken gebruiken is ook een kunst.
Daarnaast gaf ze de tip dat ik een uitgeverij uit zou kunnen zoeken die qua fonds bij me past en die ik dan aanbied om gratis een manuscript te beoordelen / corrigeren zodat we beiden kunnen kijken of we iets voor elkaar kunnen betekenen in de toekomst. Kennelijk gebeurt dit nog weleens. Dat ga ik dus zeker doen.
Maar allereerst moet ik de komende weken het levensverhaal van Koos afronden. Een megaklus, die ik af wil hebben voordat we met vakantie gaan.
Oja, en ik ben begonnen met een nieuwe blog; de camperblogger. Verslagen, tips en foto's van reizen die we gemaakt hebben en nog gaan maken. Ook leuk om te doen!
Heerlijk al dat schrijven!
En dan hoop ik op 1 ding: dat ik mijn scholingsvoucher bij het UWV mag gebruiken voor een verkorte opleiding Journalistiek aan de Fontys Hogeschool in Tilburg.
Die begint in september en meedoen daaraan zou werkelijk de kers op de taart zijn.
Ik wacht hun antwoord op mijn aanvraag af.
Ondertussen ga ik verder, ook met mijn andere projecten als het schrijven over mijn familiegeschiedenis en last but not least over de flinke postnatale depressie die ik bijna 28 jaar geleden heb gehad. Altijd goed om die periode en de tijd daarna voor mijzelf op te schrijven. Het heeft er ingehakt toen. Inmiddels heb ik er een gezonde afstand van om te beschrijven wat dit met me heeft gedaan.
Blij dat ik schrijf!
