Na twee hobbels vanochtend, zowel binnen- als buitenshuis, sta ik nu aan de Waal geparkeerd en heb een prachtige uitkijk op deze mooie rivier en zijn uiterwaarden. De eerste hobbel was dat er een storingsmonteur van de CV ketel is geweest. Daar werd mijn tijdsplanning van in de war geschopt. Vervolgens had dat ook weer z'n voordeel omdat het mijn plan was om met de fiets naar deze locatie te gaan. Het zou circa een uur fietsen zijn, en dus ook goed voor de beweging. Bovendien doe ik tijdens het fietsen vaak inspiratie op over van alles en nog wat.
En waarom kwam de komst van de monteur dan goed uit? Omdat het een uur later flink begon te regenen. En deze bui duurt zeker nog tot 12 uur. Aldus was ik totaal verregend, als ik mijn oorspronkelijke plan had gevolgd.
Elk nadeel heeft z'n voordeel.
Ik stel mijn plan bij, drink thuis op de bank nog een bakkie koffie en stop de camera, pen en papier in mijn rugzak.
Gisteravond zag ik voor mijn geestesoog al heel duidelijk het beeld van het uitzicht op de Waal in Brakel. Liet mij vanochtend dus absoluut niet af brengen van dit idee. Wat inspiratie toch kan doen! Hoe plekken kunnen lonken!
Acht jaar geleden maakte ik voor het eerst kennis met dit rivierengebied. Grappig genoeg kwam bij mij toen al het beeld naar voren dat ik, zittend aan de rivier, en met weids uitzicht, dit soort locaties als inspiratie kon gebruiken om te gaan schrijven.
Voor alles is er de tijd en de plek. Soms moet ik dan gewoon geduld hebben, dan worden sommige 'beelden' die ik toch heel duidelijk voor me zie, werkelijkheid. In de beginjaren hier had ik het zo druk met van alles, dat ik uiteindelijk dit plan , al een hele tijd terug, heb losgelaten. En zie hier! Anno oktober 2015 is het dan toch realiteit geworden.
En dan nog wel schrijvend voor mijn eigen blog. Wie had dat verwacht? Ik al he-le-maal niet.
Zonder prestatiedruk, gewoon omdat ik het leuk vind. Omdat dit mij energie geeft en een goed humeur.
Wat wil ik nog meer?
Ik wil nog meer van dit!
Meer niet.
Terwijl het regenwater gestaag uit de hemel komt vallen, zit ik met een brede glimlach te genieten en kijk vanachter een beregende voorruit naar veerboot, scheepvaartverkeer, klotsend water met witte schuimkragen tegen de boegen, en hoog onkruid.
Mijn "shotje" geluk en inspiratie heb ik gehad vandaag. Nu wordt het tijd om naar Diana te rijden.
Wat een gelukzalig gevoel geef ik mijzelf met zoiets eenvoudigs als dit.
Ik zet mijzelf letterlijk en figuurlijk in beweging, zonder dat die beweging prestatie moet zijn.
Wat een totaal andere manier van leven. Een totaal andere wijze waarop ik in het leven sta.
Aan deze manier van de woensdag-invulling kan ik waarschijnlijk " verslaafd" raken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten