Het leek vandaag een ochtend te worden van wikken en wegen in kleine besluitjes. Dat begon bij het aantrekken van mijn jas: "Ga ik te voet naar mijn plek aan de Maas (veel beweging en een vertrouwd plekje) of ga ik met de fiets? Maar ik kan ook met de auto naar Brakel gaan (de Waal, waar veel meer scheepvaart is. maar ik weet niet zeker of daar ook een bankje met tafel is)" Allemaal mogelijkheden die door mijn hoofd schieten waardoor ik het mezelf moeilijker maak. Na enkele ogenblikken hak ik de knoop door. (even tussendoor: nog niet zo lang geleden zou ik daar besluiteloos van worden en niet de deur uit gaan) Ik ga met de fiets naar de Maas en post eerst een brief op de Wellsedam. Terwijl ik daar sta, met mijn blik naar het eind van deze weg richting de dijk, besluit ik om een andere route te fietsen naar "mijn plek". Al fietsend ga ik heel intuïtief verder. Ik ga rechtsaf in plaats van links, fiets door naar een restaurantje aan het water en ga even zitten op een bankje in de buurt. Maar algauw merk ik dat die plek ab-so-luut niet prettig voelt. Waarop ik besluit om terug te fietsen over de dijk naar mijn plek. Onderweg zien mijn ogen van alles, ik stap af en fotografeer de omgeving. Van het een komt het ander en ik blijf mijn intuïtie volgen. Zo komt het dat mijn blik dingen vangt; ik zie en associeer, ik denk aan een bevriend collega en schiet beelden. Ik fotografeer en associeer. Gaandeweg wordt ik geïnspireerd. Inspiratie en beweging, door de wind die door m'n haren gaat, door de natuur, door mijzelf in beweging te zetten, door de stilte en de beelden. Blij ben ik met mijn besluit om in ieder geval naar buiten te gaan.
Bijna aangekomen op mijn inspiratieplek wordt ik verwelkomd door een paar schepen op de Maas. Zo voelt dat. Als ik schepen zie varen, ben ik thuis. Verder fietsend zie ik de aftandse sloep liggen in een binnenwatertje, tussen de bomen. Dit beeld herinnert mij aan de foto's die ik maakte op het schiereiland Poel in Duitsland deze zomer. Het overtuigd mij tevens om iets te doen met mijn idee om een fotoboek te maken van mijn expositie in De Boskant in 2011(?) met het thema Stilte. Daar kreeg ik alleen maar positieve reacties op. En de laatste weken waart dit idee dus rond in mijn hoofd.
Als ik aan "mijn picknickbankje" zit te schrijven hier, dan overvalt mij weer een groot gevoel van dankbaarheid. Het is toch fantastisch dat ik deze gelegenheid en deze plek heb! Werkelijk geweldig.
Ik geniet van het uitzicht, ik geniet als ik de koeien letterlijk hoor grazen, ik geniet van de inspiratie die ik krijg.
Langzaamaan krijgt de herfstige wind vat op mijn welbehagen; ik krijg koude benen en oren.
Tijd om weer te bewegen. Oja! Nog zo'n idee: die prachtig uitgegeven dichtbundeltjes van Triona Pers >>> iets voor de dichtregels van mij? Met een foto?
Na 1,5 uur ben ik weer thuis en zet m'n eerste kop koffie van vandaag. Wat verrassend dat in zo'n korte tijd zoveel te genieten valt en zoveel inspiratie opgedaan wordt.
Nu is het zaak, in deze fase van mijn leven, serieus met mijn inspiratie aan de slag te gaan. Geen tijd te verliezen!
Wat ben ik blij met mijn besluit om met de fiets naar mijn plekkie aan de Maas te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten