Ik zit op een hotelkamer in de Achterhoek, samen met mn lief en neem de tijd om wat te schrijven over de laatste twee weken, waarin ik nogal last heb gehad van een dip.
Een dip die te maken had met het vinden van passend werk. Maar na zo'n dip schijn ik toch iedere keer weer hernieuwde energie te krijgen. Energie om m'n schouders eronder te zetten en vol goede moed nieuwe stappen zetten. Nieuwe inzichten lopen in gelijke tred met dit soort korte dips.
Zo merk ik, dat ik op moet passen dat ik het vertrouwen überhaupt niet verlies om ergens aan de slag te komen. Bij elk nieuw idee qua inkomen zie of bedenk ik wel weer beren op de weg. Het gaat lijken op een welhaast onbewuste gang van zaken. Zodanig dat ik mezelf nu streng toespreek als het ook maar even weer dreigt die kant op te gaan en niet af te glijden naar een vorm van faalangst.
Afgelopen week ontstond het idee om Henk in te schakelen om mij in die vakkuilen te coachen. Ik merk dat ik behoefte heb aan iemand die ik volledig vertrouw en met wie ik kan sparren, maar ook dat ik het van diegene volledig kan hebben als deze mij streng toespreekt, indien nodig. Om zo uit de vicieuze cirkel te blijven om altijd wel ergens vraagtekens bij te zetten als ik mij voorstel dat ik op een nieuwe werkplek zit.
Zoals een taxipas gaan halen >>> is het vervoeren van personen echt wel passend? Want ik kan slecht rijden en praten tegelijk.
Nee, dan misschien bij de DHL pakketdienst rijden , maar daar moet je rijbewijs C gaan halen....Of dan toch maar liever het budget van de UWV aanspreken voor het traject als schrijfcoach?
Maar volgens mij heb ik die strengheid van bijv Henk helemaal niet nodig en doe/durf ik dat nu openlijk en bewust naar mijzelf op een constructieve manier. Juist omdat ik heel bewust naar mezelf kijk als ik in zo'n dip zit. Niet bang om te onderzoeken wat me zo'n dip in drijft.
En wat gebeurt er vervolgens in dezelfde week van de dip?
Daarna volgen nieuwe ideeen als gevolg van de rust die ik mijzelf gun;
-WAK (week vd amateurkunsten) in de gemeente Dalfsen, eind mei
- Kunst Kiezel en Klei in september
- project: school voor de Journalistiek inschakelen voor het afmaken van mijn boek over de Grapows. Compleet met fundraising?
Over de eerste twee zaken al uitgebreid werkoverleg gehad met Danielle. Want misschien maken we er een combi van Schrijversroute, Reuzeltje en mijn fotografie van. Top!!
Het geeft heel veel energie, kan ik je zeggen. Heerlijk!
Vandaag komt er dan een slotakkoord over de afgelopen twee weken:
Uiteindelijk lijkt het nog het beste om gewoon een baantje te nemen voor een paar uur, zoals chauffeuren voor mijn eerste financiele behoefte op de bankrekening.
Om vervolgens alle handen vrij te hebben om mijn ceatieve schrijf- en fotowerk uit en op te bouwen.
Zo ben ik nu bezig om het interview met de bijna 90-jarige Martjn te combineren met aktes uit het archief betreffende zijn familie en fotos van plekken in het dorp waar hij het over had. Met op de omslag een mooie portretfoto die ik dan nog van hem wil maken. Het wordt dan een fotoalbumboekje van de HEMA, voor 15 €.
Maak ik mooi reclame voor mezelf op die manier.
En misschien kan ik ook Koos zijn levensverhaal op die manier bundelen.
Yep! Top idee.
Komende week kan ik al mijn energie kwijt in de genoemde projecten.
Zin in!
Wat kan een dip toch vruchtbaar zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten